Arrival at Flagstaff

Hee people!

M’n eerste verslag vanuit de USA!!

Ik heb het overleeft!

De vlucht van 11 uur naar Los Angeles is ondanks een kleine vertraging van 20 minuten voorspoedig verlopen. Twee dronkenlappen hielden de boel op en moesten met bagage en al het vliegtuig verlaten. Tijdens de vlucht begonnen de zenuwen toch wel te komen en had ik genoeg tijd om te bedenken waarom ik mezelf dit aandoe. Niet alleen omdat het een lange vlucht was, maar ook omdat er Franse naast me zat. Aangezien m’n Frans beperkt is tot het bestellen van een stokbrood had een gesprek beginnen niet echt veel nut. Het raam aan de andere kant zei ook niet veel terug, maar bood zo nu en dan wel mooi uitzicht over Groenland.
Ik kon uiteindelijk wel honderd redenen bedenken waarom ik niet zou moeten gaan., maar ik weet waarvoor ik het doe. Bovendien sta ik er gewoon relaxt in en laat ik alles gewoon over me heen komen.

Eenmaal aangekomen op LA airport begon het grote feest met wat douane heet. Hoewel de vlucht met uiteindelijk 10 minuten vertraging wat tijd was ingelopen, was de wachtrij voor de douane lang genoeg om alsnog een uur ‘vertraging’ te hebben. Toen ik eindelijk aan de beurt was, gaf de douane beambte zijn meest moeilijke frons en keek aandachtig naar mijn paspoort en vervolgens naar mijn hoofd (haar?). Vrijwel meteen erachteraan de opmerking dat de foto niet recent genoeg meer is. Ook de Official Invitation was uiterst interessant, ik denk dat ie de spaties aan het tellen was, want er ging wel wat tijd even overheen voordat ie hem gelezen had. Uiteindelijk vond hij me er onschuldig en geloofwaardig genoeg uit zien en drie zuchten verder was ik vrij om te gaan. Het altijd gezellige interview met een nog strengere douanebeambte is mij bespaard gebleven. Op naar m’n volgende vlucht, maar niet voordat ik eerst de verkeerde terminal was ingelopen en me daarmee vrijwillig aan een extra scan onderworpen heb.
Uiteindelijk de juiste terminal gevonden en geprobeerd gratis mijn vlucht te wijzigen. Dat was niet gelukt: dat wil zeggen: niet gratis dus. Voor 50 dollar toch maar m’n vlucht omgeboekt en in plaats van 21.05 uur, een vlucht van 16.10 genomen. Nog even spannend of m’n bagage wel aankwam, want deze was reeds doorgelabeld voor de vlucht van 21.05. Gelukkig is alles goed gegaan en ben ik heelhuids om rond 17.30 plaatselijke tijd op m’n hotelkamer aangekomen met bagage en al.
Mijn eerste indruk: alles typisch Amerikaans natuurlijk. De eerste hamburger is dezelfde avond in Phoenix een feit, onbeschoft grote auto’s, iets te blije Amerikanen met een meer dan gemiddeld grotere omtrek, maar uiterst vriendelijk en relaxt.
Het motel waar ik verbleef was ook weer typisch Amerikaans. Zie ook de foto’s. Het was het goedkoopste hotel met airport shuttle, maar dat zag je er zeker niet aan af. Ruime kamers, gratis ontbijt en internet en het belangrijkste een lekker bed. Alles goed voor mekaar dus.
Na een ontbijtje (waarvan ik meteen snapte dat het gratis was), omvatte het laatste deel van de reis, na de airportshuttle terug naar de luchthaven te hebben genomen, de busreis naar Flagstaff. Een mooie trip van zo’n 2,5 uur door mooie en vooral uitgestrekte landschappen. De temperatuur ligt hier met 15 graden een stuk lager dan de 25 graden in Phoenix en daarnaast staat hier een aardige wind.
Aangezien m’n pick-up in Flagstaff door ACE pas om 18.30 uur was, had ik genoeg tijd om Flagstaff te ontdekken zou je zeggen. Ware het niet dat ik nog steeds met een backpack van 13,5 kg en een rugzak van 5,5 kg liep. Daarom naar de plaatselijke bibliotheek gegaan om wat te kunnen internetten.
Nadat ik hier genoeg van had, m’n bagage weer op m’n rug geladen en op zoek naar iets te eten gegaan. Beetje ongemakkelijk om in je eentje ergens te gaan zitten eten, maar aan de andere kant ook wel weer grappig. Omstreeks 17.30 uur naar het pick-up punt gelopen. Na verloop van tijd kwamen andere deelnemers ook op de proppen. Al gelijk kennis gemaakt met een Engelse, Franse, Belgische en later Japanse deelnemers. Meteen erg internationaal dus met verschillende grappige accenten. Het Engels gaat me vooralsnog goed af en blijkt in vergelijking met andere deelnemers lang niet zo slecht te zijn als ik dacht. Sommige van oorsprong Engelse praten echter wel erg snel, met accent en soms ook nog binnensmond. Een flinke uitdaging dus.
Om 18.30 zijn we opgehaald door iemand van ACE en naar ons huis gebracht. Hier vervolgens kennis gemaakt met de reeds aanwezige bewoners en de House Supervisor. Op zondag, eerste paasdag dus, hebben we uitgebreide instructies gekregen over wat ons te wachten staat. Vervolgens zijn we met z’n allen naar de Wall Mart gegaan, waar we nog de nodige uitrusting hebben gekocht.
Het eerste project is Lake Mead, het grootste kunstmatige meer in de VS en ontstaan door de bouw van de Hoverdam. Wat we hier precies gaan doen weten we nog niet, maar wat we wel weten is dat de temperatuur gelijk is aan die van Las Vegas. Met temperaturen van 20 tot 30 graden gewoon heet dus. We moeten niet voor niets elke dag 6 tot 8 liter water drinken. Het project start aanstaande woensdag. Maandag hebben we nog een uitgebreide veiligheidsinstructie en dinsdag nog vrij om de laatste voorbereidingen te treffen.

Nou dit was het dan voor deze keer. Tot volgende keer, dan met verhalen over mijn eerste project. En laat vooral een berichtje achter hieronder.

Groetjes Sven